Μεγαλώνοντας σε μια αίρεση – Η ιστορία μιας γυναίκας με 11 αδέρφια: «τα όργια και η κακοποίηση ήταν φυσιολογικά»

Η συγγραφέας είπε ότι κακοποιούνταν ψυχολογικά και σωματικά

Την ιστορία της αφηγείται μιά γυναίκα, και περιγράφει τις τραυματικές εμπειρίες που έζησε μεγαλώνοντας μέσα σε μια αίρεση τη δεκαετία του ’80, και πώς κατάφερε τελικά να απομακρυνθεί από το καταπιεστικό και κακοποιητικό αυτό περιβάλλον για να διεκδικήσει μια νέα αρχή στη ζωή της.

Η συγγραφέας και σκηνοθέτης Μπέξι Κάμερον μιλώντας για την παιδική της ηλικία σε μια συνέντευξη, εξομολογήθηκε πως ήταν μέλος της διαβόητης αίρεσης «Τα παιδιά του Θεού», γνωστής πλέον ως «Η Διεθνής Οικογένεια», οπως αναφέρει το ladbible.com

Ιστορίες «τρόμου» που έχουν βγει στο φως από άτομα που ήταν κάποτε μέλη αιρέσεων έχουν κατά καιρούς σοκάρει την παγκόμια κοινότητα και εκείνη της Μπέξι δεν αποτελεί εξαίρεση, που όπως μοιράστηκε λιμοκτονούσε και ξυλοκοπούνταν τακτικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Xανιά: Φωτιά σε μεταφορική εταιρεία στο Βαμβακόπουλο – Συναγερμός στην Πυροσβεστική

Η συγγραφέας θυμήθηκε την απόφαση των γονιών της να ενταχθούν στην αίρεση στις αρχές της δεκαετίας του 1970, λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της, καθώς «ήταν σε μεγάλο βαθμό μέρος της επανάστασης των χίπηδων», όπως περιέγραψε.
Ανέφερε ότι «πολλοί άνθρωποι» είχαν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής εκείνη την εποχή, «ζώντας έξω από τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις», κάτι που αποφάσισαν να κάνουν και οι γονείς της.

Η Βρετανίδα θυμήθηκε ότι ήταν μέλος μιας κοινότητας στο Μπρόμλεϊ, η οποία προφανώς στηριζόταν σε «συστήματα πεποιθήσεων που αλλάζουν με τον άνεμο».

«Θα άλλαζαν με βάση το πώς σκέφτεται ο ηγέτης εκείνη την ημέρα, τι οδηγίες «θα λάμβαναν» από τον Θεό και, ενδεχομένως, πόσο διεφθαρμένοι έχουν γίνει», είπε.
Το περιβάλλον όπως χαρακτήρισε ήταν «τοξικό και κακοποιητικό» για τα παιδιά, βιώνοντάς το μαζί με τα 11 αδέρφια της.

Η Κάμερον συνέχισε λέγοντας: «Ήταν «φυσιολογικό» να μας μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι ήμασταν στρατιώτες για τον Αρμαγεδδώνα, ότι θα είχαμε υπερδυνάμεις και ότι θα πεθαίναμε ως έφηβοι».

Προφανώς, τα παιδιά ήταν τα άλογα εργασίας της αίρεσης, καθώς έπρεπε να φροντίζουν τα μικρότερα, ακόμη και να μαγειρεύουν κάθε γεύμα και να καθαρίζουν σπίτια.

Παρά όλη τη σκληρή δουλειά, τα οδήγούσαν να πιστεύουν ότι ο κόσμος θα τελείωνε σε επτά χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα έφταναν στην ενηλικίωση και επομένως δεν είχε νόημα να πηγαίνουν σχολείο.
«Μας λέγανε επίσης ότι θα αναπτύξουμε αυτές τις υπερδυνάμεις, κάτι που είναι καταπληκτική ιστορία για παιδιά. Λες, «ουάου, η ζωή μπορεί να είναι πραγματικά φρικτή αυτή τη στιγμή, αλλά θα είναι καλύτερη όταν ενεργοποιηθούν τα λέιζερ μου και μπορέσω να αρχίσω να ανατινάζω πράγματα!», πρόσθεσε.

Η Κάμερον αποκάλυψε και για το καταναγκαστικό σεξ που μάθαιναν στα κορίτσια της αίρεσης: «Πολλά από τα κορίτσια που έφυγαν όταν ήταν έφηβες κατέληξαν να στραφούν σε αυτό που μας δίδαξαν -που ήταν η εργασία στο σεξ», είπε.

«Τα Παιδιά του Θεού έγιναν διαβόητα τη δεκαετία του ’70 και του ’80 για το «φλέρτ με ψάρεμα», τεχνική που μάθαιναν στα κορίτσια της αίρεσης για να βγάζουν χρήματα, ουσιαστικά χρησιμοποιώντας τες ως εργάτριες του σεξ», ανέφερε καταγγέλοντας επίσης ότι «τα όργια και η κακοποίηση ήταν φυσιολογικά».

Στα «End Time Teen Camps», η συγγραφέας είπε ότι κακοποιούνταν ψυχολογικά και σωματικά: «Τα πάντα, από την απομόνωση για μήνες, μέχρι την πείνα σε σημείο παραισθήσεων, την άσκηση σε σημείο σπασμένων οστών, τον υποσιτισμό, τους δημόσιους ξυλοδαρμούς. Ένιωθα σαν τα πράγματα που θα έκαναν για να κάνουν τους στρατιώτες να σπάσουν σε καιρό πολέμου».

Θυμήθηκε ότι συνάντησε έναν δημοσιογράφο στον οποίο επιτράπηκε η είσοδος στην κοινότητα με την πρόφαση ότι θα έκανε ο ίδιος μια «άσκηση δημοσίων σχέσεων» καθώς τα παιδιά εκπαιδεύονταν στις απαντήσεις τους σχετικά με την αίρεση.

«Μιλούσε σε εμάς τα παιδιά όπως δεν μας είχαν μιλήσει ποτέ πριν – σαν να ήμασταν άνθρωποι. Ρώτησε τι θέλαμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε, μια ερώτηση που δεν μας είχε γίνει ποτέ πριν. Από τότε άρχιζα να αλλάζω», θυμήθηκε ο Κάμερον.

Σύντομα, άρχισε να κάνει παρέα με εφήβους σε μια κοντινή πόλη, καταλαβαίνοντας πώς ήταν η ζωή έξω από την αίρεση. Η αίρεση όταν την καταλάβαινε την αφόριζε και την πέταγε στους δρόμους όσο εκείνη άλλαζε δουλειές για να βγάλει τα προς το ζην.

Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με πληροφορίες από το reader.gr, μετά από χρόνια κατάφερε να φτιάξει τη ζωή της και επισκεπτόταν τα αδέλφια της μία φορά το χρόνο μέχρι που βγήκαν κι αυτά και από την αίρεση.