Νόσος των «κλιματιστικών»: Τι είναι και πότε μπορεί να αποβεί θανατηφόρα;

Τι αναφέρει ο πνευμονολόγος Στ. Λουκίδης

Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να πιστεύουμε ακλόνητα ότι η νόσος των λεγεωναρίων αφορά μόνο τα κλιματιστικά, ωστόσο το θέμα είναι πιο περίπλοκο.

Και αυτό, διότι η νόσος, αφορά οτιδήποτε σχετίζεται με σωληνώσεις, ντους, δεξαμενές, υγραντήρες ατμόσφαιρας, ιαματικά νερά και φυσικά χώρους όπου συνωστίζονται πολλοί άνθρωποι, όπως κρουαζιερόπλοια.

Η λεγεωνέλλωση είναι οξεία βακτηριακή λοίμωξη του αναπνευστικού που προκαλείται από τα βακτηρίδια του γένους Legionellae.

Υπάρχουν 50 διαφορετικά είδη λεγιονέλλας, από τα οποία τα 28 έχουν συσχετισθεί με νόσηση στον άνθρωπο με συχνότερο τη Legionella pneumophila (18 οροομάδες, πιο συχνά νόσησης από οροομάδα 1 και οροομάδα 6). Η νόσος μεταδίδεται αερογενώς με εισπνοή του βακτηριδίου, όταν νερό που είναι μολυσμένο διασκορπίζεται στον αέρα υπό μορφή σταγονιδίων (αεροζόλ, ντους). Αξίζει να σημειώσουμε, ότι δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Pexels

Η νόσος, όπως εξηγεί στο CNN Greece ο πνευμονολόγος, καθηγητής του ΕΚΠΑ και πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας Στέλιος Λουκίδης, χαρακτηρίζεται από δύο κλινικές οντότητες:

από τον πυρετό Pontiac, που αποτελεί αυτοπεριοριζόμενη λοίμωξη η οποία μοιάζει με γριπώδη συνδρομή και

από την κλασσική κατάσταση που εκδηλώνεται με εικόνα πνευμονίας.

Μάλιστα η δεύτερη σύμφωνα με μελέτες, είναι υπεύθυνη για νόσηση και δυνητικά θανατηφόρος, σε ποσοστό που κυμαίνεται από 5% έως 30%.
Αναφορικά με τον χρόνο επώασης, ο Πυρετός Pontiac διαρκεί 3-5 ημέρες (συνήθως 24-48 ώρες), ενώ η Νόσος των λεγεωναρίων διαρκεί 2-10 ημέρες (συνήθως 5-6 ημέρες).

Όπως τονίζει ο καθηγητής Λουκίδης, οι πιο επιρρεπείς πληθυσμιακά ομάδες, είναι οι καπνιστές, οι άνθρωποι πάνω από 60 ετών, οι ανοσοκατασταλμένοι, οι ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, με σακχαρώδη διαβήτη, ογκολογικοί ασθενείς και μεταμοσχευμένοι.

Η νόσος είναι πιο εύκολο να κυκλοφορήσει τους θερινούς μήνες, συνεχίζει ο συνομιλητής μας, ακριβώς λόγω της μεγάλης ανάγκης των ανθρώπων να βρίσκονται κοντά στο νερό και ειδικά σε μέρη όπου συνωστίζονται πολλοί μαζί, για παράδειγμα κρουαζιερόπλοια. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται μεγάλη προσοχή και σχολαστική φροντίδα, έλεγχος και συντήρηση στα κλιματιστικά και σε όλες τις σωληνώσεις, ώστε το νερό να μην μολυνθεί με λεγεωνέλλα.

Πώς όμως μπορούμε να ταυτοποιήσουμε τη νόσο, ώστε να έχουμε άμεση απάντηση και θεραπεία στο πρόβλημα, ρωτάμε τον κ. Λουκίδη; Μέσω των ούρων, μπορούμε να ταυτοποιήσουμε το αντιγόνο της λεγεωνέλλας, απαντά ο καθηγητής, προσθέτοντας ότι η μέθοδος αυτή δεν είναι απόλυτη κατά 100%, ωστόσο υπάρχει ισχυρή ένδειξη ταυτοποίησης της νόσου.

Αναφορικά με τη θεραπεία, ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι ευτυχώς υπάρχουν αντιβιοτικά, τα οποία δρουν πολύ αποτελεσματικά.