Συγκινεί ο μοναδικός μαθητής της ακριτικής Τελένδου – Η αγάπη του για το νησί είναι μεταδοτική

Ανυπομονεί να ανοίξουν τα σχολεία και να ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά

Αρχές Αυγούστου ακόμα αλλά ένα παιδί μετράει αντίστροφα μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία και να ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά.

Πρόκειται για τον μικρό Σάββα, τον μοναδικό μαθητή της Τελένδου. Μαζί του περιμένει και η δασκάλα του, η 33χρονη Δέσποινα Μιχαήλ. Οι δυο τους γνωρίστηκαν τον προηγούμενο Σεπτέμβριο στο πρώτο κουδούνι. Η δασκάλα αφού έκανε «τουρνέ» σε όλη την Ελλάδα, διορίστηκε στην Κάλυμνο και με βάση ότι το σχολείο της Τελένδου δίνει περισσότερα μόρια, ζήτησε να υπηρετήσει εκεί. «Αυτός ήταν ο κύριος λόγος την πρώτη χρονιά. Γνώριζα ότι το σχολείο είχε μόνο έναν μαθητή που πήγαινε Δ΄ Δημοτικού και ήθελα να το δοκιμάσω, να ζήσω και αυτή την εμπειρία», ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στην «Καθημερινή».

Το «πηγαινέλα»

Η καθημερινότητα ήταν απαιτητική καθώς έπρεπε κάθε πρωί να ταξιδέψει από την Πόθια, την πρωτεύουσα και κεντρικό λιμάνι της Καλύμνου, στις Μυρτιές στα δυτικά, όπου έπαιρνε το καΐκι και ξεκινούσε για την Τέλενδο. Η απόσταση δεν είναι μεγάλη, δέκα λεπτά «δρόμος», αλλά υπήρχαν μέρες που οι καιρικές συνθήκες ήταν δύσκολες. Απαιτητικό ήταν τελικά και το γεγονός ότι στο σχολείο φοιτούσε μόνο ένας μαθητής. «Πολλοί ίσως σκέφτονται, σιγά, τι κούραση να έχει το μάθημα σε μια τάξη με ένα παιδί. Όμως δεν είναι έτσι. Ένας μαθητής σημαίνει ότι πρέπει να είσαι πολύ δημιουργική σε όλα, από το μάθημα μέχρι τα παιχνίδια. Γιατί και στο διάλειμμα οι δυο μας ήμασταν. Μαζί παίζαμε», σημειώνει.

Δασκάλα και μαθητής έχουν καταφέρει με κάποιον τρόπο να συνθέσουν μόνοι τους το πολύπλοκο σύμπαν ενός σχολείου και με τη βοήθεια της τεχνολογίας να αναπληρώσουν την επαφή, τα γέλια που λείπουν από το προαύλιο. Τώρα μετρούν αντίστροφα τις μέρες για την έναρξη της Ε΄ Δημοτικού. Μαζί.

Όπως τονίζει η 33χρονη Δέσποινα, η εμπειρία συνολικά είναι ανεπανάληπτη και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στον Σάββα καθώς «αυτό το παιδί είναι εξαιρετικό». Ο Σάββας διαμένει με την οικογένεια του στο μικρό νησί και αποτελούν μέρος των συνολικά 15 μόνιμων κατοίκων.

Το πρώτο που έκανε εντύπωση στη Δέσποινα ήταν πόσο το παιδί αγαπάει τον τόπο του. «Του αρέσει ο τρόπος ζωής στο νησί. Αγαπάει πάρα πολύ τη φύση και τη θάλασσα. Πάει βόλτες με τη βάρκα του καθημερινά. Θα μπορούσε ίσως να πηγαίνει στην Κάλυμνο σε ένα σχολείο με περισσότερα παιδιά. Αλλά προτιμάει να είναι εκεί», εξηγεί η 33χρονη.

Το στενό σχήμα του σχολείου είχε πολλά πλεονεκτήματα. «Το γεγονός ότι ήμασταν οι δυο μας επέτρεψε να αναπτυχθεί πολύ στενή σχέση δασκάλου – μαθητή. Εκανα στοχευμένη διδασκαλία στις ανάγκες του, ήμουν πιο ευέλικτη. Προσπαθούσα να καλλιεργήσω την αυτονομία, να δουλεύει πιο πολύ και πιο καλά μόνος του. Ακόμη και οι δραστηριότητες που κάναμε ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές που έκανα στα άλλα σχολεία. Βγαίναμε έξω στη φύση, για παράδειγμα, που είναι δύσκολο να το κάνεις με 23 παιδιά».

Η δασκάλα του προσπαθούσε να καλύψει με κάθε τρόπο το κενό στην κοινωνικοποίησή του και στο κομμάτι αυτό βοήθησε και η τεχνολογία. «Κάναμε διαδικτυακές συνδέσεις με άλλα σχολεία, συμμετείχαμε στο δίκτυο ολιγοθέσεων δημοτικών σχολείων. Κάναμε κάποια κοινά μαθήματα με το σχολείο Δαματριάς Ρόδου που είναι τριθέσιο, ενώ στα διαλείμματα ανοίγαμε το Webex ώστε τα παιδιά να συνομιλούν με τον Σάββα. Ετσι δεν ήταν μόνος του», αναφέρει χαρακτηριστικά η 33χρονη Δέσποινα.

«Θα μπορούσε να πηγαίνει στην Κάλυμνο σε σχολείο με περισσότερα παιδιά. Αλλά προτιμάει να είναι εκεί», λέει η δασκάλα για το δέσιμο του Σάββα με τον τόπο του.

Με μεγάλη προσπάθεια των εκπαιδευτικών στις εκδηλώσεις για την 7η Μαρτίου, στην επέτειο της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, το σχολείο της Ρόδου ήρθε στην Τέλενδο και οι μαθητές παρήλασαν πλάι στον Σάββα. «Ηταν επιθυμία και του ίδιου και έγινε πραγματικότητα».

Επιθυμία του παιδιού θα ήταν βέβαια να έκανε όλα τα μαθήματα που κάνει ένα παιδί της ηλικίας του. Ο Σάββας δεν έχει την «πολυτέλεια» να κάνει αγγλικά, πληροφορική ή γυμναστική όπως τα υπόλοιπα παιδιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξέλιξή του. Η Δέσποινα έχει κάνει πολλές προσπάθειες να εισακουστεί το αίτημα – αλλά η Κάλυμνος είναι μακριά, και η Τέλενδος μακρύτερα.

Στήριξη από ίδρυμα

Κάποιοι πάντως έχουν τις κεραίες τους τεντωμένες. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς, πέρυσι, η κ. Μιχαήλ είχε απευθύνει αίτημα για αποστολή εκπαιδευτικού υλικού στο Κοινωφελές Ιδρυμα Χατζηγάκη, που από το 2012 υλοποιεί το πρόγραμμα «Μαζί για το Σχολείο», μέσω του οποίου στηρίζει σχολεία σε υποδομές, τεχνολογικό εξοπλισμό και εκπαιδευτικό υλικό. Το ίδρυμα ανταποκρίθηκε στέλνοντας βιβλία, έναν υπολογιστή τελευταίας τεχνολογίας και άλλα χρήσιμα εργαλεία για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά αυτή ήταν μόνο η αρχή.

Τον Ιούνιο βρέθηκε στο νησί κλιμάκιο του Ιδρύματος Χατζηγάκη και ο Βενέδικτος Αντύπας, καλλιτέχνης, απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών της Αμβέρσας και καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Maison Faliakos, ο οποίος φιλοτέχνησε ένα μεγάλο έργο στο προαύλιο του σχολείου. Αντλώντας έμπνευση από τον ίδιο τον τόπο, συνομιλώντας με τον μαθητή του σχολείου, τη δασκάλα του, αλλά και τους κατοίκους του νησιού, σχεδίασε ένα ζευγάρι χέρια που αναδύονται μέσα από τη θάλασσα – εικόνα σύνδεσης, προσφοράς και φροντίδας.

Καλύτερες υποδομές

«Σε δεύτερη φάση θα προχωρήσουμε στην ανάπλαση του προαυλίου και στην κατασκευή γηπέδου ποδοσφαίρου που φιλοδοξούμε να γίνει σημείο αναφοράς για όλη την κοινότητα», είπε στην «Καθημερινή» η Ελισάβετ Χατζηγάκη, γενική γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Χατζηγάκη. «Είμαστε πεπεισμένοι ότι αν υπήρχαν καλύτερες υποδομές στο νησί, θα έσπευδαν ακόμη περισσότεροι να ζήσουν εκεί. Πολλοί από τους παλιούς κατοίκους μετακομίζουν στην Κάλυμνο τον χειμώνα και επιστρέφουν στην Τέλενδο το καλοκαίρι».

Ο Σάββας χάρηκε πολύ τη δράση με το mural (τοιχογραφία), μας λέει η δασκάλα του. «Εχω μάθει πολλά από αυτόν. Η αγάπη του για το νησί, τον τρόπο ζωής του, είναι μεταδοτική. Δεν θα μπορούσα να αφήσω αυτό το παιδί τη νέα χρονιά. Πήρα την οργανική θέση στην Τέλενδο».