Η συνέντευξη που «ραγίζει» καρδίες

«Δεν ήταν μόνο ένα νούμερο. Το όνομά του ήταν Γιάννης και καθόταν στη θέση 26 του πρώτου βαγονιού»

Η Κατερίνα Βουτσινά, αδερφή του Γιάννη Βουτσινά, ενός εκ των θυμάτων της πολύνεκρης τραγωδίας στα Τέμπη, εξηγεί στα βίντεο της LiFO πως έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι οι νεκροί είναι περισσότεροι και μιλά για ένα «απόλυτο, συγχρονισμένο έγκλημα».

Ο Γιάννης Βουτσινάς, πατέρας δύο παιδιών, καθόταν στη θέση 26 του πρώτου βαγονιού της αμαξοστοιχίας που στοίχισε τη ζωή 57 ατόμων την 28η Φεβρουαρίου 2023 στα Τέμπη.

Η αδελφή του, Κατερίνα Βουτσινά, μιλώντας στη LiFO, εξηγεί πως έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι οι νεκροί είναι περισσότεροι, κάνει λόγο για ένα «απόλυτο, συγχρονισμένο έγκλημα» και παραθέτει τις συγκαλύψεις και τις αποποιήσεις ευθυνών που έγιναν όλους αυτούς τους μήνες.

«Πεθαίνω κάθε μέρα, αλλά αντέχω να πεθάνω πολλές φορές ακόμα ψυχολογικά, μέχρι να βρω δικαίωση για τον αδελφό μου» λέει χαρακτηριστικά.

«Ήταν μια πασιφανής, διάφανη δολοφονία. Δεν υπήρξαν τα προαπαιτούμενα μέτρα ασφαλείας για τους συρμούς. Ο σταθμάρχης δεν ήταν κατάλληλος για τη θέση, δεν τηρούσε τα προσόντα, αλλά δεν έφταιγε μόνο αυτός. Αν υπήρχαν οι δικλείδες ασφαλείας στους συρμούς και η τηλεδιοίκηση που είχε καεί στην περιοχή Ζάχαρη της Λάρισας, θα είχε αποτραπεί αυτό το δυστύχημα.

»Όταν συνέβη το φονικό, δεν μας έδωσαν τους νεκρούς μας αμέσως, γιατί υπήρχαν φρικτοί διαμελισμοί και απανθρακωμένοι άνθρωποι. Με πληροφόρησαν την τρίτη ημέρα ότι βρέθηκε ο κορμός του αδερφού μου και θα πρέπει να περιμένω παραπάνω, μήπως βρεθεί και κάτι άλλο από εκείνον. Την πέμπτη μέρα μάς παρέδωσαν τη σορό.

»Από τότε που δολοφονήθηκε ο αδερφός μου δεν είχα έως τώρα το δικαίωμα να θρηνήσω την απώλειά του, παρά μόνο να παρακολουθώ τις εξελίξεις και να προστατεύω με κάθε τρόπο τη μητέρα μου, μια “μητέρα των Τεμπών”, που την έχω μέσα στο σπίτι μου, προσπαθώντας παράλληλα να μη λυγίσω.

»Ο Γιάννης ήταν ένας άνθρωπος που ονειρευόταν και ήθελε έναν καλύτερο κόσμο. Ήταν αλληλέγγυος με κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη. Θέλω να τον θυμάστε με αγάπη, όπως και τους άλλους ανθρώπους που χάθηκαν άδικα σε αυτό το τρένο. Δεν ήταν ένα νούμερο. Το όνομά του ήταν Γιάννης».

Πηγή: Lifo.gr