Τον είχαν για τον «χαζό του σχολείου» – Έγινε από τους πιο διάσημους επιχειρηματίες

«Με έβλεπαν σαν το πιο χαζό παιδί του σχολείου. Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι θα γινόμουν επιτυχημένος»

Στις 18 Ιουλίου 1950, γεννιέται στο Λονδίνο ο Ρίτσαρντ Μπράνσον.

Σήμερα, έχει κερδίσει τον τίτλο του «σερ» για την προσφορά του στο βρετανικό επιχειρείν, έχει στην κατοχή του ένα νησί της Καραϊβικής, ένα διαστημόπλοιο και περιουσία 2,8 δισ. δολαρίων. Όχι και άσχημα για τον «χαζό του σχολείου».

«Με έβλεπαν σαν το πιο χαζό παιδί του σχολείου. Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι θα γινόμουν επιτυχημένος», είχε πει ο ίδιος ο Μπράνσον σε μια συνέντευξή του στο CNNMoney.

Ο δισεκατομμυριούχος σήμερα επιχειρηματίας ήταν δυσλεκτικός, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται χαρακτηριστικά να ακολουθήσει τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης του. «Το πιο ενδιαφέρον με εκείνους που έχουν δυσλεξία είναι ότι συχνά αριστεύουν στα πράγματα που αγαπούν και σε εκείνα με τα οποία παθιάζονται. Και εγώ έχω πάθος με πολλά πράγματα», έλεγε κάποτε.

Όταν στα 16 του αποφάσισε να δημιουργήσει ένα περιοδικό για νέους, το «Student», ο διευθυντής του σχολείου τον κάλεσε και του έδωσε ένα τελεσίγραφο: Μπορούσε να μείνει και να τελειώσει το λύκειο, αλλά εάν ήθελε να ξεκινήσει το περιοδικό του, έπρεπε να εγκαταλείψει το σχολείο. Εκείνος αποφάσισε να φύγει. Και την τελευταία ημέρα στο σχολείο, ο διευθυντής του είπε ότι θα κατέληγε είτε στη φυλακή ή εκατομμυριούχος. Είχε δίκιο.

Wikimedia Commons

Ο Μπράνσον παράτησε το σχολείο και ίδρυσε το περιοδικό του. Η μητέρα του είχε βρει ένα κολιέ και το είχε παραδώσει στην αστυνομία. Όταν κανείς δεν το ζήτησε και της το έδωσαν πίσω, εκείνη το πούλησε για 100 λίρες. Έδωσε τα χρήματα αυτά στον γιο της και εκείνος τα χρησιμοποίησε για να τυπώσει το περιοδικό του. Ήταν το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας επιχειρηματικής αυτοκρατορίας που αξίζει δισεκατομμύρια.

Παράλληλα με το περιοδικό, θα αρχίσει να πουλά δίσκους μέσω του ταχυδρομείου, προκειμένου να χρηματοδοτήσει την εκδοτική του προσπάθεια. Τελικά, το περιοδικό του θα κλείσει, αλλά η επιχείρηση με τους δίσκους θα μετατραπεί σε κάτι πραγματικά μεγάλο: Κάπως έτσι γεννήθηκε η Virgin Records. Ο Μπράνσον άνοιξε το πρώτο του δισκάδικο και μετά σκέφτηκε να ιδρύσει τη δική του δισκογραφική εταιρεία. Τα χρόνια εκείνα, στήριζε συγκροτήματα και καλλιτέχνες «με τους οποίους κανένας δεν ήθελε να υπογράψει συμβόλαιο», όπως για παράδειγμα οι Rolling Stones, οι Sex Pistols και η Τζάνετ Τζάκσον.

Wikimedia Commons

Το 1984, και ενώ είχε ήδη συμπληρώσει πάνω από μία δεκαετία στη βιομηχανία της μουσικής, τόλμησε να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα, ιδρύοντας την αεροπορική εταιρεία Virgin Atlantic. «Κανείς δεν πίστευε ότι θα επιβιώναμε», παραδέχεται σήμερα, αλλά οι επιβάτες είχαν διαφορετική άποψη. «Ενώ η αγορά ήταν γεμάτη με απαίσιες αεροπορικές, εμείς δημιουργήσαμε μια εταιρεία την οποία ο κόσμος ήθελε να χρησιμοποιεί. Οι επιβάτες έκαναν τα πάντα για να πετάξουν μαζί μας», θυμάται.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το εντυπωσιακό success story του Μπράνσον δεν περιλαμβάνει και μερικές αποτυχίες. Το 1994, η Virgin Group κυκλοφόρησε τη δική της κόλα, με τον επιχειρηματία να παραδέχεται εκ των υστέρων ότι αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του. «Το να κηρύξουμε τον πόλεμο στην Coca Cola ήταν μια τρέλα», έγραψε το 2014 στο blog του, παραδεχόμενος ότι η Virgin Cola δεν ήταν αρκετά διαφορετική για να ξεχωρίσει στην αγορά.

Σήμερα, ο Μπράνσον είναι πεπεισμένος ότι η δυσλεξία, που τον κράτησε πίσω στο σχολείο, ήταν ένα πλεονέκτημα στην επιχειρηματική του καριέρα. «Νομίζω ότι επειδή είμαι δυσλεξικός, έμαθα να αναθέτω πράγματα στους κατάλληλους ανθρώπους, κάτι που είναι πολύ σημαντικό στη ζωή αν είσαι επιχειρηματίας και χτίζεις επιχειρήσεις».

«Για 30 περίπου χρόνια, διηύθυνα τον μεγαλύτερο ιδιωτικό όμιλο εταιρειών της Ευρώπης. Δεν ήξερα τη διαφορά μεταξύ μεικτού και καθαρού κέρδους, αλλά δεν είχε σημασία… Αυτό που είχε σημασία ήταν ο χαρακτήρας μου, αν ήμουν καλός στο να εμπνέω ανθρώπους και να παρακινώ τους άλλους, αν ήθελα να κάνω μια πραγματική διαφορά στον κόσμο», έλεγε πρόσφατα στους Times του Λονδίνου.

«Φροντίζω να έχω γύρω μου υπέροχους ανθρώπους που είναι καλύτεροι από εμένα σε πολλά πράγματα. Νομίζω ότι είμαι πιο δημιουργικός σε ορισμένα πράγματα. Εάν οι δυσλεξικοί μπορέσουν να συγκεντρωθούν σε πράγματα στα οποία είναι καλοί, θα διαπρέψουν πραγματικά σε αυτά. Το να βάλεις τα γράμματα στη σωστή σειρά είναι πραγματικά τόσο ασήμαντο», λέει.

Πηγή: moneyreview.gr