Με ποιους και γιατί ασχολείται το KAOS

Το ηλιόλουστο Ηράκλειο της σύγχρονης Κρήτης όπου οι 12 θεοί του Ολύμπου λατρεύονται με πάθος και ένα απαστράπτον χρυσοποίκιλτο άγαλμα του Δία δεσπόζει πάνω από την πόλη (αυτόματη η σύνδεση με το Άγαλμα του Χριστού στο Ρίο Ντε Ζανέιρο), οι ανθρωποθυσίες για τα Ολύμπια, την ετήσια γιορτή του Δωδεκάθεου, προβάλλονται live από την τηλεόραση. Το θέαμα στην επιβλητική αυλή του παλατιού του Προέδρου Μίνωα (στην πραγματικότητα μαριονέτα στα χέρια του Ποσειδώνα που εκτελεί κι αυτός χρέη μπράβου για λογαριασμό του Δία) είναι σχεδιασμένο προς τέρψη του άρχοντα των Θεών, Δία και ο Προμηθέας, κρεμασμένος σε ένα βράχο στο πουθενά, είναι ο τέλειος αφηγητής εκτός κάδρου αλλά και απευθείας κοιτώντας την κάμερα, για να μας βάλει στο κλίμα της υπόθεσης, ενώ ένα όρνεο τρέφεται από το συκώτι του.

Δεν πειράζει αν δεν περάσατε «φάση» εντρυφώντας στην ελληνική μυθολογία, όπως τυχόν αρκετές γενιές έκαναν στα παιδικά τους χρόνια, ο Προμηθέας είναι εδώ για όλους, για να διηγηθεί στη διάρκεια 8 επεισοδίων – όσο κρατάει η νέα σειρά KAOS – ένα αριστοτεχνικό σχέδιο ανατροπής του τυραννικού Δία.

Με ποιους και γιατί ασχολείται το KAOS

Βγάζοντας από διαφορετικούς μύθους της ελληνικής μυθολογίας το μεδούλι τους, οι συντελεστές της νέας σειράς του Netflix – ο δημιουργός Τσάρλι Κόβελ, γνωστός από το εσχατολογικό «The End of The F**king World», η σεναριογράφος Τζόρτζια Χρήστου και οι σκηνοθέτες Georgi Banks-Davis και Runyararo Mapfumo – απλώνουν το μίτο της μυθοπλασίας σε διαφορετικές ιστορίες διαπλοκής, ποικίλων σκοτεινών και λαμπερών χρωμάτων με βαθμό κυνισμού 10 στα 10, από τον Όλυμπο ως την Κρήτη και τον Κάτω Κόσμο.

Σουρεαλισμός και κωμωδία, πολιτική και βία, γκορ και φαντασία, εντυπωσιακά τοπία που δημιουργούν δυστοπίες ή ουτοπίες φιλόδοξων διαστάσεων, ενορχηστρωμένες ερμηνείες που δεν χάνουν νότα σε ρυθμό και ρεαλιστικό…κιτς: τα υλικά για την περάτωση μια προσεκτικά δημιουργημένης διηγηματικής φόρμουλας δεν φαλτσάρουν, αλλά χαρίζουν τηλεοπτική πρωτοτυπία στην αέναη αναδιήγηση των αρχαιοελληνικών μύθων.

Σε αυτή, λοιπόν, τη βρετανική – άρα σύγχρονη «δυτική επαναπροσέγγιση» – της greek mythology, με όλα τα επίκαιρα politics που απασχολούν καλλιτεχνικά και πολιτισμικά, το εύρημα του πανθεϊσμού μετατρέπεται εναλλάξ σε υπαρξιακή σάτιρα και θρίλερ. Ξαναβλέποντας την ελληνική μυθολογία στην τηλεόραση δεν χρειάζονται παρωπίδες: τα κεραυνοβόλα ξεσπάσματα του Δία, οι εξωσυζυγικές ερωτικές περιπέτειες της Ήρας με τον Ποσειδώνα και τα γραφειοκρατικά προβλήματα του Άδη, της πιστής στο πλευρό του Περσεφόνης και της υπαλλήλου του Κάτω Κόσμου, Μέδουσας, αποδίδονται ως υπαρξιακό fun όπου θεοί, θνητοί και δαίμονες χωράνε. Ναι, ακόμα και ο Προμηθέας ήταν κάποτε ερωτευμένος με τον Χάροντα, ο οποίος ενδέχεται (ίσως και όχι) να περάσει κάποιους γενναίους ζωντανούς απέναντι με το σκάφος διασχίζοντας τα ερεβώδη νερά στα οποία ελλοχεύει η Στύγα. Και όλοι μαζί συγκρούονται – το πάνε για πόλεμο, μάλλον, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία αλλά και την αληθινή ζωή, εδώ και χιλιετίες, από τη δημιουργία του Κόσμου μέχρι σήμερα.

Οι θεοί του Ολύμπου, λοιπόν, μηχανορραφούν. Τίποτα παράξενο: όλα ξεκινούν από τον Δία που περνάει κρίση (μέσης ηλικίας;) αφού παρατηρεί μια ρυτίδα στο μέτωπό του, κακό οιωνό και προάγγελο συνομωσίας, σύμφωνα με προφητεία που μένει να επιβεβαιωθεί. Θα έπρεπε να το περιμένει, θα μπορούσε να πει κάποιος, στο πλαίσιο ενός κόσμου όπου οι γυναίκες κόβουν τις γλώσσες τους για να γίνουν αφοσιωμένες στη σιωπή, ιέρειες της Ήρας. Η εχεμύθεια αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για την επιτυχία ενός σχεδίου εναντίον του.

Ακόμα χειρότερα, ο νεαρός Διόνυσος, ηδονιστής, περιχαρής αλλά και χωρίς σκοπό, ένα παιδί της Gen Z, αναζητά την προσοχή του πατέρα του αλλά δεν τη βρίσκει – μόνο υποτίμηση εισπράττει και τιμωρία. Ούτε η σχέση του Δία με την Ήρα που μετατρέπει τις αναρίθμητες ερωμένες του άντρα της σε μέλισσες, είναι σε θετική φάση. Η Ήρα παρηγοριέται – και με το παραπάνω – ερωτικά από τον Ποσειδώνα που κατοικοεδρεύει σαν μαφιόζος (και μπράβος για όλες τις δουλειές) σε ένα πολυτελές γιοτ στα ανοιχτά του Ηρακλείου. Αλλά βλέπει τον Δία να κυλά στην παράνοια και τη δεσποτική συμπεριφορά, χειρότερα από κάθε άλλη φορά.

Ο κουρασμένος Άδης στον Κάτω Κόσμο βλέπει την «επιχείρηση θάνατος» να παραπαίει εξαιτίας σοβαρών κολλημάτων στη διαχείριση. Κάτι δεν ρολάρει σωστά στην παραγωγή νέων ψυχών στον τομέα Αναγέννηση και η Περσεφόνη (πιστή σύζυγος και δεξί χέρι του Άδη σε αντίθεση με ό,τι γνωρίζουμε από τον μύθο) είναι αποφασισμένη να τα βάλει με τον Δία.

Τρεις διαπλεκόμενες ιστορίες θνητών

Στο μεταξύ, οι ιστορίες των θνητών που μπλέκει η αφήγηση είναι τρεις: αυτή της Ρίντη (από το Ευρυδίκη) και του Ορφέα, δημοφιλούς τραγουδιστή (σε επίπεδο Κρις Μάρτιν των Coldplay), με τον εγωισμό του πιο ψηλά από οτιδήποτε άλλο. Απογοητευμένη από τη ζωή και χωρίς αγάπη για τον σύντροφό της, η Ρίντη θα πεθάνει την ίδια ημέρα που μια μάντισσα (η αγνώριστη Μπίλι Πάιπερ ως Κασσάνδρα) θα την προειδοποιήσει για τη μοίρα της.

Στον Κάτω Κόσμο του Άδη που μπαίνει η Ρίντη όταν αφήνει τη ζωή, η Μέδουσα είναι η υπάλληλος που κατηγορείται για απώλεια μιας ψυχής – μάλιστα της Ψυχής της ίδιας της Ρίντη. Στην οδό της έχει μια φίλη, την Άρι (πρόσφατα αναγνωρίσιμη από τη δημοφιλία του ερωτικού μυθιστορήματος «Άρι» της Μαρίνα Λαντσίνι), η οποία σχεδιάζει να εναντιωθεί στον Άδη και να φτάσει στην Αναγέννηση, φανταστική χώρα που δεν υπάρχει πουθενά, σε μια αναρχική επανάσταση, με τη συνδρομή του Θησέα.

Επιπλέον, η Ελένη με τον αδερφό της, Κενέα, που είναι επίσης θνητός, είναι οι πρωταγωνιστές μιας ιστορίας η οποία παραπέμπει στις αρχετυπικές οικογενειακές συγκρούσεις, με στοιχεία πολιτικής διαφθοράς, ακριβώς όπως οι θεοί του Ολύμπου συνωμοτούν για την καταστροφή του Δία.

Η ακολουθία του άπειρου δεν ολοκληρώνεται, καθώς η σειρά κλείνει με cliffhanger που προετοιμάζει την επόμενη σεζόν. Το KAOS συνδυάζει σατυρική διάθεση με μυθοπλασία, προσφέροντας ένα πρωτότυπο μείγμα αρχαίας και σύγχρονης μυθολογίας.