Ο τόπος των χειρότερων διακρίσεων

Του Αργύρη Κατσαμάνη – Ας το παραδεχτούμε: ενώ ο πιο πρόσφατος προβληματισμός για την Δικαιοσύνη όπως αντλούμε από τα διάφορα μηνύματα έχει επικεντρωθεί κυρίως στους επάνω ορόφους του κτιρίου – το επίκεντρο της αμεροληψίας, ο σεβασμός της αξιοπρέπειας των παραγόντων στη δίκη, ο σεβασμός στο κράτος δικαίου – οι αστοχίες έχουν προέλθει από τewους κάτω ορόφους, από τα πίσω δωμάτια, από τις κουζίνες από τη λάντζα… για τα οποία δεν γίνεται λόγος ή τέλος πάντων ουσιαστικός λόγος… στους χώρους στους οποίους λαμβάνει χώρα η πρωταρχική δικαιοδοσία• η αρχή της σταδιοδρομίας• η σφαίρα διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, προσωπικών ελευθεριών, εκεί όπου εφαρμόζονται τα μέτρα πρόληψης, όπου εξειδικεύεται η διακριτική ευχέρεια, όπου συντελείται η προκαταρκτική έρευνα… οι πιο «ρευστές» περιοχές, έγιναν ο τόπος των χειρότερων διακρίσεων…

Η Ενδε υποτίμησε το νόημα και τη θεσμική αξία του έργου που της ανέθεσε ο νομοθέτης να βοηθήσει στη σύνταξη ενός κώδικα σύμφωνα με το Σύνταγμα αλλά και με τις ερμηνευτικές δεσμεύσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και προτίμησε να υποστηρίξει τον εκλογικό της τακτικισμό.

Δεν είναι όμως αυτή η κύρια κριτική που μπορεί να της ασκηθεί, η ηθική ασυνέπεια απέναντι στους συναδέλφους, η ανεξήγητη στα μάτια των πολλών κακία… ή η εκδικητική παρόρμηση για μια τάξη εργαζομένων!;

Είναι πολύ πιο σοβαρό ότι δεν έκανε ό,τι μπορούσε και έπρεπε για να ενισχύσει το πραγματικό του περιεχόμενο: μια δέσμευση προς τους πολίτες, προς τους συναδέλφους μονομερής όταν διατυπώθηκε, αλλά συμβατική, ηθική, ανθρώπινη, συναινετική…

Πρέπει λοιπόν να ξεκινήσουμε από την αρχή την προσπάθεια να σκεφτούμε και να συζητήσουμε μια συλλογική ηθική που πρέπει να διέπει τις νέες συνθήκες εργασίας, αναζητώντας κανόνες και πρακτικές που εφαρμόζονται και μοιράζονται πραγματικά, που περιορίζουν την ολίσθηση σε Μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας απαράδεκτες για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, αλλά και για το κράτος δικαίου…

Δεν υπάρχει εναλλακτική σε μια τέτοια προσπάθεια, εάν θέλουμε το Δικαστικό Σώμα να μην υποβαθμιστεί, στα μάτια των πολιτών, στα μάτια των Διεθνών οργανώσεων Δικαστών, και να παραμείνει ζωντανό και απαραίτητο συστατικό της ελληνικής κοινωνίας και της ουσιαστικής Δημοκρατίας… «ακόμα και ο αγώνας προς την κορυφή είναι αρκετός για να γεμίσει την καρδιά ενός ανθρώπου. Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο…» Αλμπέρ Καμύ.

Με άλλα λόγια: είναι ακόμα απαραίτητο να σηκώσουμε τον ογκόλιθο πίσω στην κορυφή με το φόβο να τον δούμε να πέφτει ξανά κάτω… είναι όμως απολύτως απαραίτητο! Γι’ αυτό συνεχίζουμε…

Καλό Νέο Δικαστικό έτος.

* Πρωτοδίκης, μέλος Εφετειακής Ανατολικής Κρήτης