Τα «κροκοδείλια δάκρυα» των αυτοδιοικητικών και τα «τρωκτικά» των προγραμμάτων

Η απουσία ουσιαστικής πολιτικής βούλησης από τους θεσμικούς φορείς , Περιφέρεια και Δήμους της περιοχής, δεν είναι η είδηση

Ωραίο το παραμύθι με τον δράκο, μόνο που, όπως πάντα, πίσω από τη σκηνή στέκονται οι γνωστοί άγνωστοι αυτών των ιστοριών.

Αυτοί που ξέρουν να κινούνται αθόρυβα, να ελκύουν προγράμματα και κονδύλια, την ώρα που οι πραγματικές ανάγκες μένουν μετέωρες.

Στην υπόθεση των δράσεων για την ψυχική υγεία στα Βορίζια και την ευρύτερη περιοχή της Μεσαράς ξεδιπλώνεται για ακόμη μία φορά το γνώριμο σενάριο: εξαγγελίες χωρίς ουσία, προγράμματα και φορείς που θυμούνται την κοινωνική ευαισθησία μόνο όταν οι καταστάσεις φτάνουν στο απροχώρητο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Στηβ Ντούζος: Ξανά στο νοσοκομείο ο γνωστός ηθοποιός

Η απουσία ουσιαστικής πολιτικής βούλησης από τους θεσμικούς φορείς , Περιφέρεια και Δήμους της περιοχής, δεν είναι η είδηση.

Αντί να σταθούν εδώ και χρόνια στο ύψος των περιστάσεων και να στηρίξουν ενεργά τις δομές ψυχικής υγείας, επιλέγουν την αδράνεια. Την ίδια στιγμή, πίσω από τα λόγια περί “νέων προτάσεων” και “ολοκληρωμένων παρεμβάσεων”, κρύβεται μια πραγματικότητα που πολλοί προτιμούν να μην ακουστεί: η ουσία θυσιάζεται για χάρη της ευκολίας και της βιτρίνας.

Και βέβαια, η ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων προσώπων σε κάθε “καινούριο” πρόγραμμα έχει γίνει πλέον καθεστώς. Μελέτες του 2022 πριμοδοτούνται με νέες προγραμματικές συμβάσεις· προγράμματα που κυλούν στους ίδιους κύκλους, με τους ίδιους ωφελούμενους. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως κανείς, ούτε καν μέσα στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου, δεν βρήκε το θάρρος να μιλήσει ανοιχτά για την πραγματικότητα.

Μια πραγματικότητα που, προφανώς, δεν συμφέρει πολλούς να ακουστεί.

Τι να πει κανείς, όταν ο επιστημονικά υπεύθυνος της Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας φτάνει στο σημείο να εκλιπαρεί επί έναν μήνα για μια συνάντηση με τους εκπροσώπους της Περιφέρειας, χωρίς καμία ανταπόκριση;

Πώς γίνεται το πιλοτικό Κέντρο Ημέρας για την Ψυχική Υγεία, αντί να αγκαλιαστεί από τους φορείς του Δήμου Φαιστού, να εξοστρακίζεται και να αναζητά στέγη για να συνεχίσει το έργο του;

Πριν από έναν μήνα δεν ήταν καλές οι παρεμβάσεις ψυχικής υγείας στην περιοχή;

Έπρεπε η έλλειψη ευαισθησίας να καλυφθεί από τη Μητρόπολη Γορτύνης και Αρκαδίας, που παραχώρησε το κτίριο του Πολιτιστικού Κέντρου της για να στεγαστεί η δομή;

Η ψυχική υγεία δεν είναι προεκλογικό αφήγημα ούτε πεδίο δημοσίων σχέσεων. Είναι κοινωνικό χρέος. Κι όσο η τοπική αυτοδιοίκηση επιλέγει να το αντιμετωπίζει ως μέσο προβολής ή διαχείρισης κονδυλίων, τόσο τα παραμύθια με δράκους θα συνεχίζονται — πάντα με τους ίδιους αφηγητές και τους ίδιους κερδισμένους. Έχουν όμως και έναν μεγάλο χαμένο: την ίδια την κοινωνία.