Σήμερα στα Χανιά η παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ «Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας».

Η παράσταση «Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» της Αλεξάνδρας Κ*, πρώτη θεατρική παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης για το 2025, έκανε πρεμιέρα στο Ηράκλειο, στο Πειραματικό Θέατρο του Πολιτιστικού και Συνεδριακού Κέντρου στις 18 Μαρτίου, σε σκηνοθεσία Σοφίας Δερμιτζάκη. Στη συνέχεια, η παράσταση θα περιοδεύσει σε όλη την Κρήτη.

Το έργο γράφτηκε το 2018, ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία και παρουσιάζεται τώρα για δεύτερη φορά. Η Αλεξάνδρα Κ*, θεωρείται μια από τις σημαντικές φωνές της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

Το αυθαίρετο εξοχικό του Αντώνη Τάδε, απειλείται από το ξένο κεφάλαιο και την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας γης. Μαζί με αυτό απειλείται κι όλη του η νοοτροπία, αυτή της ελληνικής τυπικής οικογένειας, για την εξασφάλιση του μέλλοντος των παιδιών του. Αντιστέκεται σθεναρά στον κρατικό μηχανισμό που θέλει να καταπατήσει την ήδη καταπατημένη γη, την οποία στο τέλος ανακηρύσσει «ανεξάρτητο κράτος», μετατρέποντας μάλιστα τα ίδια του τα παιδιά σε ομήρους. Ένας γνώριμος φαύλος κύκλος μιας πραγματικότητας, που οδηγεί στη νοσηρή επιβίωση της ελληνικής οικογένειας και κατ’ επέκταση ολόκληρης της κοινωνίας.

Δύο βασικοί άξονες συνθέτουν αυτό το αλληγορικό και ειρωνικό έργο της Αλεξάνδρας Κ*.: Η παλιά γενιά, υπέρμαχος της «αγίας ελληνικής οικογένειας», που δεν διστάζει να οπλιστεί, στην κυριολεξία, για να διαφυλάξει τα αμφιλεγόμενα πιστεύω της και η νέα «κακομαθημένη» γενιά που δεν χάνει ευκαιρία να αποκηρύσσει διαρκώς τις μικροαστικές αξίες. Δυο προβληματικές γενιές κι ένα νοσηρό πολιτικό σύστημα που τις αναγκάζει διαρκώς να ζουν κάτω από το πρίσμα μιας αρρωστημένης στήριξης και αλληλεξάρτησης. Μια γενιά, που βαυκαλίζεται με το αρχαιοελληνικό μεγαλείο και τις δήθεν πατρογονικές αξίες και την ίδια στιγμή, χωρίς κανένα δισταγμό, χτίζει, ανενόχλητα «το μέλλον» των παιδιών της πάνω σε σαθρά θεμέλια. Μια γενιά, σε μόνιμη σύγκρουση με τα παιδιά της, που όμως με τη σειρά τους, απαξιώνουν, συνήθως χωρίς αιτία και γνώση το κάθε τι, κυνηγώντας άγονα ένα άπιαστο όνειρο.