Γάζι: Το Σάββατο 22/11 το 40ήμερο μνημόσυνο στη μνήμη του Ιωάννη Σαλούστρου ή «Τρουλογιάννη»

Το συγκινητικό σημείωμα του αδερφού του

Το Σάββατο 22 Νοεμβρίου στις 8.30 π.μ. θα τελεστεί στον ιερό ναό του Άγιου Παντελεήμονα στον Κολυβά στο Γάζι, το σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Ιωάννη Σαλούστρου ή «Τρουλογιάννη», με την οικογένεια του να καλεί συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του.

Ο Ιωάννης Σαλούστρος «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών, στις 16 Οκτωβρίου 2025.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Κλείνει ο ΒΟΑΚ αύριο 20/11 λόγω ανατινάξεων

Με συγκίνηση τον αποχαιρετάει με σημείωμα στο anogi.gr, ο αδερφός του Σταύρος Σαλούστρος αναφέροντας τα εξής:

«Αδερφέ μου,

Ένα πρωϊνό του Οκτώβρη, θα έλεγα ξαφνικά και αθόρυβα, έφυγες για το μακρινό ταξίδι και επιβεβαίωσες τη φράση που μας έλεγες συχνά «πόνο δεν ένιωσα ποτέ μου».

Κι όμως εμείς πονέσαμε στο φευγιό σου, ήταν για την οικογένειά μας μία δύσκολη χρονιά.

Βιώσαμε και θρηνήσαμε μαζί με τις αδερφές μας, το χαμό του μικρού μας αδερφού Γιώργη, πράγμα που δεν πίστεψες ποτέ.

Γεννήθηκες στα μαύρα χρόνια της Κατοχής και από μικρός μπήκες στην μάχη για την επιβίωση της πολυμελούς οικογένειας, ως προστάτης μαζί με τους γονείς μας.

Στην κοινωνία, τότε, τα πρώτα παιδιά είχαν μόνο υποχρεώσεις.

Όταν έφυγες στρατιώτης ήμουν 10 χρονών και έζησα για πρώτη φορά την απουσία μέλους της οικογένειας.

Θυμάμαι τη μάνα να λέει πολλές φορές «έχασα το στήριγμά μου».

Στη θητεία σου είχες την ειδικότητα του οδηγού και έμελλε να γίνει και το μετέπειτα επάγγελμά σου.

Περιπλανήθηκες ως οδηγός στο Δήμο Ανωγείων, στο Ηράκλειο σε μεταφορικές εταιρείες, ως ταξιτζής και τέλος στα Αστικά ΚΤΕΛ, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκες.

Στο Ηράκλειο δημιούργησες τον κύκλο σου με Ανωγειανούς και ήταν γνωστά τα καλαμπούρια και οι ατάκες σας.

Εκεί δημιούργησες, επίσης, και την οικογένειά σου με τη σύντροφο της ζωής σου, Βαγγελιώ. Αποκτήσατε τρία παιδιά και την εγγονή σου Αννούλα, την οποία λάτρευες.

Τα τελευταία 10 χρόνια η υγεία σου επιβαρύνθηκε και είχες στήριγμα τα παιδιά σου, εμάς, αλλά πρωτίστως τη γυναίκα σου, η οποία αγόγγυστα και με απόλυτη προτεραιότητα, στάθηκε δίπλα σου «βράχος» και σου πρόσφερε στοργή και απόλυτη φροντίδα. Την ευχαριστούμε ιδιαίτερα!

Πολλοί ρωτούσαν για σένα και όλοι είχαν να πουν ένα καλό λόγο.

Σε ευχαριστούμε για την μεγάλη βοήθεια που μας παρείχες, εκείνα τα χρόνια της Καταχνιάς, για την επιβίωσής μας, τις δεκαετίες ’50 & ’60.

Τα τελευταία χρόνια, ζούσες στον Κολυβά, θα λείψεις πολύ από την περιοχή, από την καθημερινότητά μας.

Καλό ταξίδι, αγαπημένε μου αδερφέ!

Θα σε θυμόμαστε πάντα «Τρουλογιάννη»!».