Παχύσαρκα και παιδιά: Οι κίνδυνοι

Αποτελέσματα του 43ου συνεδρίου Γαστρεντερολογίας

Ακόμα και σε κίρρωση ήπατος μπορεί να οδηγήσει η λιπώδης διήθηση του ήπατος εξαιτίας της παιδικής παχυσαρκίας, καθιστώντας αναγκαία τη μεταμόσχευση για την επιβίωση των ασθενών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η συχνότητα εμφάνισης της λιπώδους διήθησης του ήπατος σε παιδιά και εφήβους ηλικίας 5-19 ετών έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια, με αποτέλεσμα να είναι η πιο κοινή αιτία χρόνιας ηπατικής νόσου σε πολλές χώρες. Εκτιμάται ότι στην Ευρώπη τα ποσοστά εμφάνισης της νόσου κυμαίνονται από 1,3% έως 22,5% σε παιδιά ηλικίας 3–18 ετών.

Τα παραπάνω αναμένεται να αναφέρει η Σμαραγδή Φεσσάτου, παιδίατρος – παιδογαστρεντερολόγος επίκουρη καθηγήτρια στην Γ’ Πανεπιστημιακή Κλινική του ΕΚΠΑ, υπεύθυνη μονάδας παιδιατρικής γαστρεντερολογίας, ηπατολογίας και διατροφής, στο πλαίσιο του 43ου πανελλήνιου συνεδρίου Γαστρεντερολογίας, που διεξάγεται στην Θεσσαλονίκη.

«Τα παιδιά και οι έφηβοι μπορούν να εκδηλώσουν όλο το φάσμα της σοβαρότητας της λιπώδους διήθησης του ήπατος, συμπεριλαμβανομένης της στεάτωσης, δηλαδή της εναπόθεσης λίπους στο συκώτι, της στεατοηπατίτιδας (της φλεγμονής με καταστροφή κυττάρων) με ή χωρίς ίνωση και της κίρρωσης τελικού σταδίου. Επιπλέον, υπάρχουν ισχυρά πληθυσμιακά δεδομένα που υποδηλώνουν ότι η παχυσαρκία στα τέλη της εφηβείας και στις αρχές της ενηλικίωσης αυξάνει τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο κίρρωσης και καρκίνου του ήπατος», λέει η κυρία Φεσσάτου.

Παράλληλα, πρόκειται να επισημάνει ότι έως και το 70% των παιδιατρικών ασθενών με λιπώδη διήθηση του ήπατος που υποβλήθηκαν σε βιοψία, έχουν κάποιου βαθμού ηπατική ίνωση. Επιπλοκές μπορεί να εμφανιστούν στην πρώιμη ενήλικη ζωή, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης για μεταμόσχευση ήπατος. Υπάρχουν αναφορές περιστατικών της νόσου που εξελίσσονται σε ηπατική ανεπάρκεια, καθιστώντας αναγκαία τη μεταμόσχευση ήπατος. Επιπλέον έχουν αναφερθεί περιπτώσεις ηπατοκυτταρικού καρκίνου σε παιδιά και εφήβους.

Σύμφωνα με την κυρία Φεσσάτου, η περίμετρος της μέσης για τον προσδιορισμό της σπλαχνικής παχυσαρκίας μπορεί να προβλέψει τον κίνδυνο για αντίσταση στην ινσουλίνη και μεταβολικό σύνδρομο. Σε παχύσαρκα παιδιά και εφήβους, κάθε αύξηση 5 εκατοστά στην περίμετρο της μέσης, αυξάνει κατά 1,4 την πιθανότητα για λιπώδη διήθηση του ήπατος.