Ποιος φταίει για την επιθετικότητα ενός ζώου; Ο σκύλος ή ο κηδεμόνας του;

Τελικά ποιος φταίει;

Οι σκύλοι είναι «λευκός καμβάς», αν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε έτσι. Φυσικά, κάθε σκύλος είναι ξεχωριστός, μοναδικός, με τη δική του συμπεριφορά και ιδιοσυγκρασία, έχοντας κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αναλόγως με τη φυλή που ανήκει.

Η φύση του σκύλου είναι απλά ένα σημείο εκκίνησης. Από εκεί κι έπειτα οι κηδεμόνες είναι αυτοί που μπορούν να βελτιώσουν ή να χειροτερέψουν οποιαδήποτε συμπεριφορά, αν και εφόσον δεν εντοπίσουν γρήγορα κάποια θέματα που μπορεί να αφορούν τον σκύλο τους, όπως έντονο άγχος αποχωρισμού, φύλαξη αντικειμένων ή τροφής, έντονο γάβγισμα ή δάγκωμα σε καινούριους ανθρώπους και ζώα.

Ένας σκύλος μπορεί να «καταστραφεί» αν υποστεί επανειλημμένη κακομεταχείριση και επανειλημμένα λάθη. Όπως μας αναφέρει ο εκπαιδευτής, ο κηδεμόνας του μπορεί να τον επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό που από έντονο εγκλεισμό, σωματική και πνευματική κακοποίηση, στέρηση τροφής και παντελή έλλειψη κοινωνικοποίησης, που είναι το Α και το Ω, να καταφέρει τον κάνει «φονική μηχανή» αν το επιθυμεί, μην έχοντας, όμως, κανέναν έλεγχο στο σκύλο του.

Αν ανατρέξουμε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, θα θυμηθούμε ότι οι άνθρωποι χτυπούσαν τους σκύλους τους ή τους έκοβαν τα αυτιά και την ουρά – κυρίως για την απειλητική εικόνα που θα παρουσίαζαν οι σκύλοι- για να γίνουν άγριοι και να προστατέψουν τις περιουσίες τους. Δυστυχώς, αυτές τις αντιλήψεις δεν έχουν εκλείψει και ακόμη και σήμερα, ορισμένοι κάνουν ακριβώς τα ίδια στα σκυλιά τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Στο Ηράκλειο ο Μανώλης Γραφάκος – Στα «κάγκελα» οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα με φόντο την καύση των απορριμμάτων

Επομένως τι περιμένουμε από τον σκύλο; Να είναι καλός και να μας γυρνάει την κοιλιά του για χάδια; Όχι βέβαια! Ο σκύλος θα γίνει φοβικός (fear aggression), επιθετικός, θα μας γαβγίσει, θα μας γρυλίσει και θα μας δαγκώσει. Αν οι σκύλοι είχαν την αντιμετώπιση που έπρεπε, την κατάλληλη εκπαίδευση και κοινωνικοποίηση τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Ίσως κάποιοι «ρίξουν» το φταίξιμο στην ράτσα του σκύλου. Όχι, δεν φταίει η ράτσα. Φταίει ο άνθρωπος που μεγάλωσε αυτόν τον σκύλο με ελλιπείς γνώσεις για το τι πλάσμα έχει στα χέρια του και τον έκανε να σχηματίσει αυτόν τον χαρακτήρα. Αν του είχε συμπεριφερθεί με αγάπη, χωρίς κλωτσιές και τιμωρίες ο σκύλος θα ήταν αλλιώς.