Παναθηναϊκός: Η ήττα στην Σκωτία και οι μεγάλες χαμένες ευκαιρίες

Πως οι «πράσινοι» έχασαν «δικό» τους, παιχνίδι

Όταν δεν είσαι αποτελεσματικός στις ευκαιρίες που αποκτάς τότε είναι αναμενόμενο να μην κερδίσεις.

Ο Παναθηναϊκός έκανε δικό του το ένα ημίχρονο κόντρα σε μια κακή Ρέιντζερς, αλλά το 6λεπτο 52’-58’ διέλυσε τις ελπίδες του να φύγει με αποτέλεσμα πρόκρισης από τη Σκωτία και τον ανάγκασε σε μια ήττα, που δύσκολα γυρίζει στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ.

Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα πρώτο 45λεπτο βγαλμένο από άλλες εποχές. Εξαιρετικά στημένος από τον Ρουί Βιτόρια, με ποδοσφαιριστές φρέσκους και ορεξάτους. Τον Βιαγιαννίδη να κάνει αμέτρητα ανεβάσματα, τον Τσιριβέγια να βρίσκεται παντού στο γήπεδο, τον Τάσο Μπακασέτα να πραγματοποιεί το καλύτερο ημίχρονό του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και τον Πελίστρι να σταματιέται μόνο με σκληρά φάουλ.

Πίεση στην μπάλα βγαλμένη από textbook, ιδανικό transition, δημιουργία πολλών επικίνδυνων καταστάσεων, 2-3 ευκαιρίες που λες “δεν γίνεται να χαθεί αυτό“, όπως η διπλή του 9’ ή του Πάλμερ-Μπράουν λίγο αργότερα.

Πλήρωσε όμως για μια ακόμη φορά το μεγάλο του πρόβλημα, την αδυναμία να τελειώσει τις φάσεις. Την αδυναμία μπροστά στην αντίπαλη εστία, με τη Ρέιντζερς να νιώθει ανακουφισμένη που πήγε με το 0-0 στα αποδυτήρια.

Άλλο ματς μετά το 58’

Στο ίδιο μήκος κύματος και το ξεκίνημα του δεύτερου 45λέπτου. Ακόμη και μετά το τυχερό γκολ του Κέρτις στο 52’ ο Παναθηναϊκός έδειξε χαρακτήρα και έβγαλε αντίδραση, χάνοντας νέα μοναδική ευκαιρία με τον μοιραίο Τζούριτσιτς.

Στην αμέσως επόμενη στιγμή, έγινε η φάση που πιθανό να κρίνει την πρόκριση. Ο Βαγιαννίδης σταμάτησε την κόντρα της Ρέιντζερς και είδε τη δεύτερη κίτρινη του Λιθουανού ρέφερι. Ίσως τραβηγμένη για δεύτερη κίτρινη, όμως ο Βαγιαννίδης κατάλαβε το λάθος του και το βλέμμα του μετά το σφύριγμα τα λέει όλα…

Μια κόκκινη, στην οποία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και ο Τζούριτσιτς, ίσως το μεγαλύτερο, έχοντας τη μοναδική χαμένη ευκαιρία δευτερόλεπτα πριν.

Από κει και πέρα το ματς δεν χωρά κριτική. Όλα έγιναν λάθος… Πεθαμένη η ψυχολογία των πράσινων, ήρθε και το 2-0 στο 78’, ενώ γλίτωσαν και το τρίτο γκολ σε μια-δυο περιπτώσεις.

Τι άρεσε

Tο πρώτο ημίχρονο, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να πραγματοποιούν μια επιβλητική εμφάνιση. Τσιριβέγια, Κυριακόπουλος ήταν σαν να έπαιζαν χρόνια στην ομάδα, ο Βιαγιαννίδης ήταν εκεί που τελείωσε πέρσι, ο Μπακασέτας ηγέτης στο χώρο της μεσαίας γραμμής, ο Πελίστρι ήταν ασταμάτητος από τα δεξιά, ο Μαξίμοβιτς ο ορισμός του παίκτη τακτικής.

Επίσης, η πίεση του Παναθηναϊκού, οι παγίδες που έστηνε στους παίκτες της Ρέιντζερς, τα πολλά κλεψίματά του, που δημιουργούσαν πολλούς κινδύνους στην αντίπαλη άμυνα.

Γενικότερα το στήσιμο του Παναθηναϊκού μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μια ομάδα που ήξερε ακριβώς τι ήθελε, που γνώριζε τις αδυναμίες των Τζερς και τον τρόπο να τις εκμεταλλευτεί.

Τι δεν άρεσε

Το προφανές, η αδυναμία του Παναθηναϊκού να τελειώσει τις ευκαιρίες του, ακόμη και σε κενή εστία, όπως αυτή του Πελίστρι στο 9’. Ένα τεράστιο πρόβλημα που ταλαιπωρεί την ομάδα από πέρσι (βέβαια πέρσι είχε και αδυναμία να δημιουργήσει ευκαιρίες) και οφείλει φέτος να βρει λύση.

Ιδίως από τη στιγμή που ο Φώτης Ιωαννίδης πραγματοποίησε εκ νέου μια προβληματική εμφάνιση όσον αφορά στο επιθετικό κομμάτι, παρά τις μάχες που έδωσε στον αγωνιστικό χώρο.

Η ρεβάνς του ΟΑΚΑ

Δύσκολα τα πράγματα. Ο Παναθηναϊκός έχει ένα βουνό μπροστά του, πρέπει να μεταμορφωθεί μπροστά στην αντίπαλη εστία, να γίνει αποτελεσματικός και να του πάνε όλα… πρίμα για να μπει στη διεκδίκηση της πρόκρισης.

Ένα τεράστιο μείον είναι και η απουσία του Γιώργου Βαγιαννίδη, του καλύτερου παίκτη του Παναθηναϊκού, μία απουσία που τον κατεβάζει επίπεδο.

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μια ακόμη υπέρβαση για να προκριθεί. Πάντως, είναι μαθημένος σε τέτοιες τα τελευταία χρόνια, χαρακτηριστικά τα παραδείγματα με Μαρσέιγ και Λανς. Το σημαντικό είναι να γίνει το 1-0 στο ΟΑΚΑ, μετά όλα γίνονται.